یه وقت هایی یه جاهایی یه حرفایی

چنان آتیشت میزنه که دوست داری فریاد بزنی

ولی نمیتونی

دوست داری اشک بریزی

ولی نمیتونی

حتی دیگه نفس کشیدن هم برات سخت میشه

تمام وجودت بغض میشه بغضی که نمیترکه

به این میگن درد بی درمون

روز نمیگذرد در قلبم درد و رنج امان بریده تنهایی بی وقفه با گذشت زمان به صورتم سیلی میزند حتی اندوه من خسته شده است هر لحظه اشک هایم ناامیدانه میچکد بدون تو شب های من بی انتهاست حتی قلبم هم خسته شده است در دست هایم عشق نیست عشق برایم ممنوع است دوباره ببین روحم ارام ارام جدا میشود دراین شعر تنهایی باز هم کنار صخره ها آه...عشق از لب هایم مثل زغال افروخته به قلبم فرو میریزد