آنگاه که غرور کسی را له میکنی

آنگاه که کاخ های آرزوی کسی را ویران میکنی

آنگاه که شمع امید کسیرا خاموش میکنی

آنگاه که بنده ای را نادیده می انگاری

آنگاه که حتی گوش هایت را میگیری تا صدای شکستن غرورش را نشنوی

آنگاه که خدارا می بینی وبنده خدا را نادیده میگیری

میخواهم بدانم دست هایت را به سوی کدام آسمان دراز میکنی تا برای خوشبختی خودت دعا کنی؟

به سوی کدام قبله نماز میگذاری؟ 09:26:55

با عشقت که قدم میزنی...

با عشق و آرامش، قدم بردار...

نفسهایت را عمیق تر بکش...

عجله ات برای چیست...؟؟

تمام دنیا اینجاست... در دستهای تو...

دیگر نه از حادثه خبرى هست

و نه از اعجاز چشم هاى آشنا

از دلتنگى هایم که بگذریم،

تنهایى ؛،

تنها اتفاق این روزهاى من است...

امشب تمام گذشته ام را ورق زدم …

پر از لحظه های سیاه ، لحظه های داغ و پرالتهاب بی قراری ،

دلتنگی افسرده ، خاموشی ، سکوت ، اشک ، سوختن ….

چیزی نیافتم . نفرین به بودن وقتی با درد همراه است…

هرگز نفهمیدم فراموش کردن درد است

یا فراموش شدن

به هر حال دارم

فراموش میکنم فراموش شدنم را !

غمگــیـטּ و خــستہ اَم ...

دلــم یڪــــ هــواے بارانــے مــیخــواهد...

یڪــــ شـانـہ بــراے گـــریه ڪــردن...

و یڪـــ گــور پــــدرے ڪہ نثار دُنیا و تـمـام مُــتعلقاتش بڪــنم!

سه آرزوی قشنگ عاشقانه :

بی من نباشی

بی تو نباشم

بی هم نباشیم !

یه وقت هایی یه جاهایی یه حرفایی

چنان آتیشت میزنه که دوست داری فریاد بزنی

ولی نمیتونی

دوست داری اشک بریزی

ولی نمیتونی

حتی دیگه نفس کشیدن هم برات سخت میشه

تمام وجودت بغض میشه بغضی که نمیترکه

به این میگن درد بی درمون

روز نمیگذرد در قلبم درد و رنج امان بریده تنهایی بی وقفه با گذشت زمان به صورتم سیلی میزند حتی اندوه من خسته شده است هر لحظه اشک هایم ناامیدانه میچکد بدون تو شب های من بی انتهاست حتی قلبم هم خسته شده است در دست هایم عشق نیست عشق برایم ممنوع است دوباره ببین روحم ارام ارام جدا میشود دراین شعر تنهایی باز هم کنار صخره ها آه...عشق از لب هایم مثل زغال افروخته به قلبم فرو میریزد

!هی فلانی زندگی شاید همین باشد یک فریب ساده و

کوچک.آن هم از دست عزیزی که زندگی را جز برای او

وجز با او نمی خواهی 

ســاکت که مے مانے ...

مے گذارند به حساب جواب نداشتنت!

عـــــــمراً بفهمند دارے جان میکنے

تا حرمـتهـا را نگه دارے

وقتی که تو بارانی می‌شوی

در آسمان چشمانت غرق می‌شوم

و فراموش می‌کنم که هوا پاییزی است.

برخیز تا پنجره‌ها را به روی خزان ببندیم،

بیم دارم خزان خاطراتمان را غارت کند

باغچه از حجم علفهای هرز سکوت انباشته شده.

از خلوت کوچه دلم می‌گیرد

و هنوز در انتظار بارانی شدن چشمانت هستم.

هر چند که می‌دانم بارانی شدن، دل آسمانی می‌خواهد.